Vliegende hollanders (4): sport versus amusement

De eerste aflevering van Vliegende Hollanders, die vrijdag 22 februari bij SBS 6 te zien was, leidde bij mij tot gemengde gevoelens.

Natuurlijk waren de verwachtingen heel hoog gespannen : je bent weken aan een training onderworpen, het was hartstikke spannend geweest, we hadden veel gelachen, we hadden pijn geleden en hier en daar was ook een traantje weggepinkt. Alles was gefilmd : van de eerste aankomst bij Snowworld in Zoetermeer , de eerste kennismaking met de hoge & enge schansen in Hinterzarten, de valpartijen, de vreugde bij geboekte vooruitgang , de saamhorigheid, tot aan de eerste wedstrijddag met zijn opgefokte sfeer en grote ontladingen.

Je bent dan natuurlijk heel benieuwd wat van die honderden uren film overblijft in een aflevering van anderhalf uur.

Ik had verwacht dat we zouden gaan kijken naar een amusementsprogramma. Een programma, waarin de emoties van de deelnemers en hun persoonlijke verhaal centraal stonden. Waarin het ging om de gulle lach, de tranen, de persoonlijke “struggle” van de deelnemers en uiteindelijk het sportieve resultaat.

In plaats daarvan keek ik naar een aflevering van Studio Sport, een beetje opgeleukt met de humor van Gerard Joling en een enkele dolkomische valpartij van Kelly. Het persoonlijke verhaal van de deelnemers, hun “weg naar de top” werd teruggebracht tot een miserabel minuutje per deelnemer …

Natuurlijk was het een sportieve prestatie van formaat die alle deelnemers leverden. Toch werd dit al snel tamelijk saai, vooral ook doordat de tweede sprong van de deelnemers niets toevoegde, maar alleen een herhaling van zetten bleek.

Eigenlijk werd het programma pas interessant bij de valpartijen van de schans : die van Kelly was hilarisch, die van Sita dramatisch. De laatste was heel sneu voor moedige Sita, die zo haar best had gedaan en echt lelijk ten val kwam, maar dit ongeluk had, door de impact die het op haar had, veel langer in beeld moeten worden gebracht. Niet alleen zou daarmee zijn aangetoond dat het geen kattenpis was wat wij als deelnemers moesten volbrengen, maar ook zouden daarmee echte emoties worden getoond ; en dat willen we zien !

Morgen is alweer de tweede aflevering te zien. Benieuwd of mijn prestaties tot hilariteit of juist bewondering bij de jury hebben geleid ? Mis het dan niet !

Robert Schoemacher, cosmetisch arts