Concurrentie

Vorig jaar ben ik vertrokken bij een kliniek, waar ik drie jaar als Directeur P.R. en cosmetisch arts gewerkt heb. De naam van die kliniek ben ik vergeten. Het is gek hoe het geheugen wordt beïnvloed als er sprake is van concurrentie : als cliënten, die nog niet weten dat ik weg ben, die kliniek bellen krijgen ze van de telefonistes te horen dat ze geen idee hebben waar ik momenteel werkzaam ben! Diagnose : amnesia selectiva oftewel selectief geheugenverlies …

Als voormalig Directeur heb ik te maken met een concurrentiebeding van een jaar, waardoor ik van 1 oktober 2012 tot 1 oktober 2013 niet werkzaam mag zijn in de steden Den Haag, Amsterdam en vele steden daar tussenin. Natuurlijk kan ik me wel iets bij zo’n beding voorstellen, maar voor de mensen die al jaren bij je komen en gewend zijn aan jou, je manier van werken en het resultaat dat je realiseert, is het bijzonder irritant om zo het bos in gestuurd te worden. Ik kom al jaren bij dezelfde kapper, en moet er niet aan denken om mijn haar door iemand anders te laten knippen ; voor een behandeling met botox en hyaluronzuur gaat dat nog sterker op. Ik mag in deze periode echter geen contact opnemen met mijn voormalige clientèle, dus kan ik niemand laten weten dat ik opgestapt ben. Gelukkig hebben wij tegenwoordig internet, dus met enig gegoogel ben ik wel te traceren, maar niet iedereen is daar even handig in. Daarom hebben we sinds kort onze toevlucht genomen tot een tram (in Rotterdam) en een bus (in ’t Gooi), waar ik pontificaal op ben afgebeeld. Jammer voor de mensen die die kop van mij niet kunnen pruimen (je kunt zo’n tram ook als schietschijf gebruiken !), maar handig voor diegenen die mij al een poosje zochten.

Zelf ben ik absoluut niet bang voor concurrentie : als je kwaliteit levert kom je altijd bovendrijven. Daarom zal ik ook niet aarzelen vanaf oktober bij mijn voormalige compagnons of andere collega’s om de hoek te gaan zitten. Dat wordt mij vast niet in dank afgenomen, want vergis u niet : in deze crisistijd woedt er in beautyland een felle strijd om de gunsten van de schaarser wordende clientèle ! Dat is niet zo erg : het is af en toe wel eens goed dat er een “shake-out” plaatsvindt, want tegenwoordig kun je “voor een prikkie” botox laten spuiten achterin de zaak van iedere zichzelf respecterende groenteboer, door bijvoorbeeld een part-time werkende bedrijfsarts die er een centje bij wil verdienen. Veel serieuze cosmetisch artsen maken zich daar zorgen over, maar ik ben ervan overtuigd dat de markt zichzelf zal reguleren als bij het grote publiek het besef doordringt dat botox behandelingen voor een minimale prijs ook minimale resultaten opleveren …

Robert Schoemacher, cosmetisch arts