STUK ! (2)

Eergisteren was ik aanwezig bij de speciale voorpremiere voor cast en pers van de speelfilm STUK ! van regisseur Steven de Jong.Steven heeft zowel jeugdfilms, zoals De Schippers van de Kameleon (2003) en De Scheepsjongens van Bontekoe (2007), als films voor volwassenen, zoals De Hel van ‘ 63 (2009) en Leve Boerenliefde (2013) gemaakt. STUK ! is zijn elfde speelfilm. Deze film is bijzonder in een aantal opzichten. In de eerste plaats is het een heftige, compromisloze film, die enerzijds on-Nederlands aandoet door de beklemmende sfeer, het realisme en het niveau van acteren, en anderzijds nergens anders dan in Nederland gedraaid zou kunnen zijn door het sterk beeldbepalende Friese landschap. In de tweede plaats wordt de film gedragen door piepjonge acteurs van de Media Academie uit Hilversum ( waar Steven de Jong zelf ook zijn wortels heeft liggen), die merendeels nog niet eens afgestudeerd zijn, maar die qua naturel spel de volwassen acteurs gewoon weg spelen. Tenslotte : de film is niet gefinancierd door een productiebedrijf, een omroep, het Filmfonds o.i.d., maar geheel uit eigen zak betaald door Steven de Jong. Dat is uniek, omdat het financiële risico van het maken van een film enorm is. De Jong vond het echter zo belangrijk dat deze film gemaakt werd, dit verhaal verteld, dat hij zijn laatste cent er in gestoken heeft.

Het verhaal over middelbare scholiere Elisabeth (Jackie van Parijs), die volgens de gangbare normen geen stuk is, en daardoor heftig gepest en zelfs aangerand wordt door mede-leerlingen (sterke rol van Yldau de Boer), is heel herkenbaar. Steeds vaker zijn jonge mensen in het nieuws, die zelfmoord pleegden doordat ze onophoudelijk op school werden gepest, of die als wraakactie moordpartijen aanrichtten onder leerlingen en leerkrachten. De titel van de film is daardoor ook dubbel : er gaat veel stuk in het leven van de hoofdpersoon.Wat ook herkenbaar is in deze film is de preoccupatie van steeds jongere mensen met het uiterlijk : anorexia, boulimia, een toenemende vraag naar cosmetische chirurgie, zoals borstvergroting, neuscorrectie, liposcultuur, botoxbehandelingen … Voldoe je niet aan de schoonheidsnorm, dan lig je er al snel uit.Wij als artsen hebben op dat gebied een morele taak te vervullen, door ingrepen op al te jonge leeftijd te ontraden en de risico’s te benadrukken. In de film doe ik dat in het programma “De Dokter Schoemacher Show”, waarin ik als Beauty Coach van Nederland een soort “Dr. Phil” ben, maar dan gericht op de samenhang tussen innerlijk en uiterlijk. In het echte leven doe ik dat in mijn praktijk, en via mijn blogs.

Deze film herinnerde mij er overigens aan hoe snel de tijd gaat. Toen ik zelf 16 jaar was – inmiddels 40 jaar geleden – was ik bijzonder onder de indruk van actrice Pleuni Touw, die in een gedenkwaardige scene van de tv-serie De Stille Kracht, geheel naakt, vanuit de bomen bespuwd werd door inlanders. Nu zag ik haar voor het eerst sinds jaren terug, als witharige oma van de hoofdpersoon … Jeugd en schoonheid zijn zo vergankelijk !

Ik raad iedereen van harte aan deze maatschappelijk relevante en spannende thriller te gaan zien: vanaf 11 juni in de bioscoop.

Robert Schoemacher, cosmetisch arts